Dlaczego nie jem śniadania?

Gdybym dostawał złotówkę za każdym razem, kiedy ktoś zadaje mi to pytanie, już dawno nie musiałbym pracować. Dlaczego odpuszczam sobie śniadanie i przechodzę od razu do obiadu? Co więcej, dwa razy w tygodniu rano ćwiczę tak, jak opisałem to tutaj, a potem lecę do pracy. Żadnych przekąsek, żadnego oszukiwania. Aż do popołudnia. Co mną kieruje?

Założę się, że Twoja pierwsza myśl to: „No dobra, to jest po prostu głupie i szalone!”

OK, możesz myśleć, co chcesz, ale taki styl bardzo mi odpowiada. I żyję tak, od co najmniej 3 lat. Łamię tym samym pierwszą zasadę zdrowego odżywiania: „śniadanie najważniejszym posiłkiem dnia”. Lubię takie stwierdzenia. „Najważniejsze”, ale, pod jakim względem? I dla kogo?

Najczęściej słyszę, że nie będę miał energii na cały dzień ( i niechybnie padnę trupem, najdalej po 5 godzinach). Inne argumenty to, że nabawię się bóli brzucha (lub nawet wrzodów), że będę się podle czuć, że od tego można zemdleć, a nawet, że tak po prostu nie można, nie wypada, a w ogóle to grzech. O kurcze! gdyby Święta Inkwizycja nadal działała, pewnie już płonąłbym na stosie!

Prawda jest taka, że nie jedzenie śniadania pociąga za sobą kilka bardzo korzystnych efektów:

1.      Jestem gotowy do wyjścia z domu po maksymalnie 20 minutach (wstaję o 5:30)

2.      Rano oszczędzam czas, który inaczej zużyłbym na przygotowanie sobie drugiego śniadania

3.      Nie ryzykuję, że dostanę mdłości, jeśli danego dnia mam trening siłowy lub sprint, podczas którego daję z siebie 110%

4.      Problem: „co i kiedy zjeść” w pracy mnie nie dotyczy, przy tym omijają mnie wszelkie niezdrowe batoniki, cukierki i ciasta, których w pracy jest o wiele za dużo (ciągłe urodziny)

5.      Mogę cały dzień spędzić na rowerze i przejechać 60 km, lub pływać na desce od rana do wieczora, nie marnując czasu i pięknej pogody

6.      Jedzenie śniadania powoduje, że już po 2 godzinach człowiek jest głodny. Ja spędzam aktywny każdy dzień i w ogóle nie mam takiego problemu

7.      Mój metabolizm jest na wysokim poziomie i nie muszę się martwić o obwisły brzuch

8.      Generalnie śniadanie mi nie pasuje, wolę duży duży obiad w nagrodę! Jem wtedy w spokoju a nie na stojąco i w pośpiechu.

Oczywiście taki tryb życia wymaga nieco przyzwyczajenia, ale bez przesady – nikt nie umarł jeszcze z braku śniadania! Bawi mnie tylko to, że najwięksi orędownicy „najważniejszego posiłku dnia” nie są ani zdrowsi, ani szczuplejsi ode mnie i nie mają żadnych rzeczowych, potwierdzonych klinicznie argumentów, tylko raczej przekonania i wierzenia.

Ostatnio po całodniowej wyprawie rowerowej zjadłem mój pierwszy posiłek dopiero po powrocie do domu około 18:00. Jakoś żyję i mam się nieźle J

A co Ty myślisz? Jestem gotowy na ostrą krytykę, dlatego zachęcam do komentowania.